Łęgowska Szkoła – 160-letnią Jubilatką!

W obecnym roku szkolnym 2022/2023 obchodzimy w Łęgu Tarnowskim jubileusz 160-lecia powstania szkółki narodowej, której kontynuatorką jest działająca współcześnie Szkoła Podstawowa im. Ojca Św. Jana Pawła II.

Powstanie szkoły powszechnej w Łęgu ściśle wiąże się z historycznym wydarzeniem, jakim było powstanie styczniowe. Kilka miesięcy przed jego wybuchem, w październiku 1862 roku mieszkańcy gminy Łęg ad Partyń postanowili założyć w swojej miejscowości szkołę narodową, w której mogłyby się kształcić dzieci nie tylko z rozległej wsi, ale też z innych miejscowości należących do parafii Jurków (czyli Łęg Tarnowski).

Historia szkolnictwa na terenach obecnego Łęgu Tarnowskiego sięga XVI w. Na podstawie wizytacji biskupich wiadomo, że już od co najmniej 1539 roku przy parafii istniała szkoła parafialna, umiejscowiona przy kościele, w której nauczycielami byli najczęściej organiści. Źródła dostarczają niewiele informacji o działalności tej szkółki na przestrzeni XVI-XIX w. Ostatnie wzmianki o jej istnieniu datują się na lata 1829-1831. W takich parafialnych szkołach tak naprawdę uczono niewiele zaś dostęp do tej szkoły miała jedynie młodzież męska.

Od 1862 roku trwały przygotowania do otwarcia szkoły w Łęgu. Teren oraz drewniany budynek pod szkołę darował ówczesny dziedzic Łęgu i Partynia Antoni Aleksander Dobrzyński. Jako lokalizację szkółki wybrano tzw. Świnią Krzywdę, umiejscowioną na niewielkim wzniesieniu, znajdującą się niemalże w środku wsi. Z czasem okoliczne domy, a potem dzielnicę i ulicę nazwano Zaszkolem. Pierwotny budynek szkolny był drewniany, zaś w 1885 roku nieopodal wybudowano murowany, który po dobudowie w 1909 r. i kilku modernizacjach istnieje do dziś. W latach 1967-2011 mieściło się w nim publiczne przedszkole.

Pierwszym nauczycielem szkoły trywialnej w Łęgu ad Partyń był Jan Kuk, który pracował w latach 1864-1872. Był zmuszony do zorganizowania szkoły od postaw i co wydawało się najtrudniejsze w tamtych czasach, trzeba było przekonać miejscową ludność do oświaty. Szkoła do 1911 r. była jednoklasowa, kolejnymi nauczycielami a zarazem kierownikami byli: Jan Michniewski, Wacław Winkler, Augustyn Połomski, Michał Kronenberg, Maria Stec, Jan Hertz, Ignacy Marczyk, Jan Dusza, Jan Żmuda i Tomasz Wójcikiewicz. Pierwszą łęgowianką pracującą w tej szkole była córka ekonoma dworu Partyń Antoniego Sulczewskiego, Stefania Sulczewska.

W latach 1910-1931 kierownikiem szkoły był Ignacy Banaś. W latach 1911-1940 szkoła pod względem organizacji była dwuklasowa. W okresie I wojny światowej szkołę zajęły wojska rosyjskie, lecz dzięki zaradności kierownika obyło się bez większych szkód.

XX-lecie międzywojenne to okres, działalność szkoły skierowana była na rozwijanie intelektualne i świadomościowe dzieci i młodzieży szkolnej. Obchodzono uroczyście polskie narodowe i kościelne, w tym szczególnie rocznice: uchwalenia Konstytucji 3 Maja, powstania listopadowego, odsieczy wiedeńskiej, urodzin marszałka Józefa Piłsudskiego, patrona dzieci szkolnych Jana Kantego. W szkole prężnie działały takie organizacje, jak Związek Strzelecki i Koło Młodzieży, które przygotowywały uroczyste akademie, popisy, a nawet przedstawienia szkolne, np. z okazji rocznicy „Cudu nad Wisłą”. W lipcu 1928 roku w szkoła ucierpiała z powodu trafienia pioruna. Wielka powódź z lipca 1934 r. jej nie zagroziła, pomimo że większa część Łęgu znalazła się pod wodą.

Kolejnym kierownikiem szkoły w latach 1932-1949 był Paweł Kluza. To jemu przyszło zmagać się z II wojną światową. 8 września 1939 r. patrole wojsk niemieckich przejechały przez Łęg, zaś szkoła wznowiła swoją działalność z powodu wojny dopiero 19 października. W tym czasie do szkoły uczęszczało mniej dzieci, była dość niska frekwencja, mimo, że liczba zapisanych dzieci wynosiła 245, chodziło na naukę codzienną niewiele ponad 50 %. Od 1940 r. otwarto trzecią salę lekcyjną. W latach 1943-1945 kierownikiem szkoły był Zygmunt Wójcicki, wspierający Akcję „III Most”. Podczas wojny Łęg i jego mieszkańcy nie ucierpieli wiele, część wsi została zelektryfikowana. Pod koniec wojny w 1944 roku ludność była zmuszana do pracy przy budowie okopów nad Dunajcem oraz w okolicznych miejscowościach. Jesienią 1944 r. w szkole stacjonowało wojsko niemieckie, które wycofywało się na Zachód pod naporem wojsk sowiecko-polskich. Dnia 17 stycznia 1945 r. Łęg był wolny od Niemców. Do pracy na stanowisku kierownika szkoły powrócił Paweł Kluza.

W kraju w 1945 roku władzę przejęła władza ludowa. Wszelkie działania kulturalne i oświatowe były podporządkowane nowym władzom. W ich wyniku m.in. zlikwidowano naukę religii w szkołach, w programach nauczania kładziono nacisk na propagandę socjalistyczną, często zakłamywano historię Polski. W tych trudnych czasach, w latach 1949-1972, kierownikiem szkoły był Mieczysław Szumny. W związku z tym, że szkoła była przeludniona i jej klasy mieściły się na Zaszkolu oraz w budynkach wynajętych w tzw. Kancelarii Gminnej oraz w domu Skrabacza w Łęgu Środkowym, na przełomie lat 50. i 60. XX wieku podjęto starania o budowę nowej szkoły. Powołano Społeczny Komitet Budowy szkoły, na którego czele stanął aktywny działacz społeczny Stanisław Mężyk. Przystąpiono do Społecznego Funduszu Budowy Szkół i w latach 1963-1964 w związku z obchodami tysiąclecia państwa polskiego oddano do użytku obecny budynek, szkołę – Pomnik Tysiąclecia, ośmioklasową „Tysiąclatkę”. Pierwotnie budynek miał stanąć na błoniu gromadzkim, naprzeciwko przystanku kolejowego, lecz ostatecznie zadecydowano się wybudować go na placu odkupionym od Stanisława Kotapki w Łęgu Środkowym. Uroczyste przekazanie gmachu i jego otwarcie odbyło się przy udziale władz wojewódzkich i powiatowych dnia 25 października 1964 r. Szkoła w tych latach liczyła sobie 8 klas, 16 oddziałów, pracowało tu 27 nauczycieli i uczyło się każdego roku ponad 300 dzieci. W roku szkolnym 1972/1973 w padł rekord: w łegowskiej szkole: naukę pobierało aż 437 dzieci i młodzieży. W latach 1964-1990 patronem Szkoły był Aleksander Zawadzki.

Kierownikiem szkoły w latach 1972-1984 był Władysław Fiołek, następnie w latach 1984-1987 Mieczysław Barabasz. Przez rok szkolny 1987-1988 dyrektorem był Zbigniew Stych. W tych latach funkcję zastępcy dyrektora pełniła Zuzanna Jurek.

Nowy etap w historii łęgowskiego szkolnictwa rozpoczął się w 1988 roku. Z okręgu szkolnego wydzielono wówczas drugi i utworzono w Łęgu Tarnowskim dwie szkoły podstawowe: Nr 1 i Nr 2. Dyrektorem dotychczasowej szkoły został mianowany Bogusław Świątek. Nowa Szkoła Podstawowa Nr 2 została zorganizowana w dawnym pałacu Męcińskich-Zborowskich w Partyniu, jej dyrektorem był Kazimierz Haluch. Do pracy w nowej szkole przeszło część dotychczasowej kadry nauczycielskiej Szkoły Podstawowej Nr 1. Taki stan trwał do 1999 roku, kiedy w wyniku reformy oświaty utworzono w Łęgu Zespół szkół skupiający 6-klasową Szkołę Podstawową i nowo utworzone 3-letnie Publiczne Gimnazjum pod kierunkiem Małgorzaty Szwalec. Po dwóch latach rozdzielono szkołę podstawową i gimnazjum. Dyrektorem Szkoły Podstawowej w latach 2001-2021 był ponownie Bogusław Świątek, funkcję dyrektora gimnazjum pełniła do 2017 roku Danuta Skrabacz-Tempka, która po likwidacji gimnazjum pełniła funkcję zastępcy szkoły podstawowej w latach 2017 - 2021, a od 2021 roku jest dyrektorem Szkoły Podstawowej.

W dniu 16 października 2003 roku, w dniu jubileuszu 25-lecia pontyfikatu polskiego papieża Szkoła Podstawowa w Łęgu Tarnowskim otrzymała imię Ojca Św. Jana Pawła II i dołączyła tym samym do polskiej Rodziny Szkół im. Jana Pawła II.

 

Kalendarium szkolnictwa na terenie parafii Łęg Tarnowski

• 1539 – pierwsza wzmianka o istnieniu szkoły parafialnej w Jurkowie (Łęg Tarnowski)
• 1829-1831 – istnienie w Jurkowie szkoły parafialnej
• 1862 – 12 października: deklaracja o powołaniu w Łęgu ad Partyń szkoły trywialnej
• 1864 – 9 kwietnia: uruchomienie w Łęgu ad Partyń szkoły trywialnej, pierwszym nauczycielem został Jan Kuk
• 1873 – 2 maja: 1-klasowa szkoła w Łęgu przeszła pod zarząd c.k. Rady Szkolnej Krajowej
• 1885 – 8 lipca: uruchomienie 1-klasowej szkoły w Ilkowicach-Rudnie, pierwszym nauczycielem został Adolf Hollender
• 1886 – 27 kwietnia: rozpoczęcie budowy murowanego budynku szkolnego w Łęgu ad Partyń, otwarcie nastąpiło 29 listopada tegoż roku
• 1901 – kierownikiem szkoły w Łęgu został Tomasz Wójcikiewicz
• 1909 – dobudowanie drugiej izby szkolnej do budynku szkolnego w Łęgu
• 1910 – 27 sierpnia: kierownikiem szkoły został Ignacy Banaś, pełnił funkcję do przejścia na emeryturę w sierpniu 1931 r.
• 1911 – 1 września: uruchomienie szkoły w Łęce Siedleckiej, później Siedlcu, pierwszą nauczycielką była Helena Marczuk
• 1911 – 1 września: szkoła w Łęgu została przekształcona w 2-klasową
• 1912 – 18 kwietnia: uruchomienie 1-klasowej szkoły w Niedomicach, pierwszą nauczycielką była Helena Ziółkowska
• 1912 – 23 kwietnia: uruchomienie 1-klasowej szkoły w Bobrownikach Wielkich, pierwszą nauczycielką była Maria Stodółka
• 1914 – 1 września: utworzenie klasy eksponowanej w Łęgu na Górnym Końcu
• 1914 – 14 grudnia: w budynek szkolny przejęły wojska rosyjskie, przebywały tam do 4 maja 1915 r.
• 1927 – 29 lipca: w budynek szkolny uderzył piorun uszkadzając go mocno
• 1928 – 1 września: szkoła w Łęgu została przekształcona w 3-klasową
• 1932 – 22 sierpnia: kierownikiem szkoły został mianowany Paweł Kluza, pełnił funkcję w latach 1932-1943 i 1945-1949
• 1934 – 17 lipca: wielka powódź w Łęgu i okolicznych miejscowościach
• 1939 – 8 września: wojska niemieckie zajęły Łęg
• 1941 – 1 września: szkoła w Łęgu została przekształcona w 4-klasową
• 1943 – 1 września: kierownikiem szkoły został Zygmunt Wójcicki
• 1945 – 1 kwietnia: szkoła w Łęgu została przekształcona w 6-klasową, nauka odbywała się w budynku szkolnym na Zaszkolu, w budynku dawnej kancelarii gminnej oraz w wynajętym prywatnym domu w Łęgu Środkowym
• 1949 – kierownikiem szkoły został Mieczysław Szumny, pełnił funkcję do 1972 r.
• 1950 – utworzenie w wynajętym budynku w Łęgu przedszkola, zostało zlikwidowane w 1954 r.
• 1962 – 1 września: szkoła w Łęgu została przekształcona w 8-klasową
• 1963 – 23 czerwca: wmurowanie kamienia węgielnego pod budynek szkoły „Tysiąclatki” w Łęgu Tarnowskim
• 1964 – 25 października: uroczyste otwarcie w Łęgu nowego budynku szkolnego, nadanie szkole imienia Aleksandra Zawadzkiego
• 1969 – 1 września: uruchomienie w dawnym budynku szkolnym Publicznego Przedszkola
• 1972 – 1 września: kierownikiem szkoły został Władysław Fiołek
• 1973-1974 – w szkole uczyła się rekordowa liczba uczniów – 437
• 1984 – 10 lipca: w Łęgu Tarnowskim erygowano drugą parafię Łęg Zamoście p.w. Matki Bożej Różańcowej
• 1984 – 1 września: dyrektorem szkoły został Mieczysław Barabasz
• 1987 – 1 września: dyrektorem szkoły został Zbigniew Stych
• 1988 – 1 września: powołano do istnienia w Łęgu dwie szkoły – Szkołę Podstawową Nr 1, której dyrektorem został Bogusław Świątek i Szkołę Podstawową Nr 2, której dyrektorem został Kazimierz Haluch
• 1999 – 1 września: powołano w Zespół Szkół, mieszczący w sobie Szkołę Podstawową i Publiczne Gimnazjum, dyrektorem Zespołu została Małgorzata Szwalec
• 2001 – 1 września: w Łęgu powstała 6-klasowa Szkoła Podstawowa – dyrektor Bogusław Świątek i 3-letnie Publiczne Gimnazjum – dyrektor Danuta Skrabacz-Tempka
• 2003 – 16 października: Szkoła Podstawowa przyjęła imię Ojca Św. Jana Pawła II
• 2011 – 20 maja: Publiczne Gimnazjum otrzymało imię Rodzin Męcińskich i Zborowskich
• 2011 – 27 listopada: przeniesienie Publicznego Przedszkola do nowego budynku w Centrum Kulturalno-Oświatowo-Sportowym w Łęgu Tarnowskim
• 2012 – 16 października: jubileusz 150-lecia istnienia Szkoły Podstawowej w Łęgu Tarnowskim; Dzień Patrona Szkoły Jana Pawła II
• 2017 – 31 sierpnia: likwidacja Publicznego Gimnazjum w Łęgu Tarnowskim
• 2021 – 1 września: nowym dyrektorem Szkoły Podstawowej została Danuta Skrabacz-Tempka

 

Tabela 1.Nowożytne szkoły podstawowe na terenie dawnej parafii Jurków (Łęg Tarnowski)

Lp.	Miejscowość	Rok założenia szkoły	Status szkoły	Stan obecny
1.	Biała	Przed 1930	1930 1-klasowa	Istnieje, filialna
2.	Bobrowniki Wielkie	1876 (1912)	1876-1878 filialna 1879-1885 1-klasowa 1876-1885 wykazywana, niedziałająca 1886-1911 nie wykazywana 1912-1914 1-klasowa	Istnieje
3.	Ilkowice	1885	1885-1912 1-klasowa 1913-1914 2-klasowa	Istnieje, niepubliczna
4	Łęg Tarnowski	1862 (1864)	1864-1911 1-klasowa 1912-1914 2-klasowa	Istnieje
5.	Łęka Siedlecka	1911	1912-1914 1-klasowa	Nie istnieje
6.	Niedomice	1912	1912-1914 1-klasowa	Istnieje
7.	Siedlec	1892 (1911)	1892-1911 wykazywana, niedziałająca 1912-1913 nie wykazywana; potem razem z Łęką Siedlecką	Nie istnieje

Źródło: Opracowanie własne M. Czosnyka

 

Tabela 2. Szkolnictwo podstawowe na terenie obecnej gminy Żabno

Lp.	Miejscowość	Szkoła parafialna	Czas założenia nowożytnej szkoły	Stan obecny - uwagi
1.	Bobrowniki Wielkie	-	(1876) 1912	Istnieje w 2023 r.
2.	Chorążec	-	(ok. 1850)
3.	Czyżów	-	Do Otfinowa
4	Fiuk	-	(ok. 1850) filialna
5.	Goruszów	-	Do Otfinowa
6.	Gorzyce	-	1891	Istnieje w 2023 r.
7.	Ilkowice	-	1885	Niepubliczna, istnieje w 2023 r.
8.	Janikowice	-	Do Otfinowa
9.	Kłyż	-	1910
10.	Łęg Tarnowski	1527	(1827) 1862	Istnieje w 2023 r.
11.	Nieciecza	-	(1847) 1888	Niepubliczna, istnieje w 2023 r.
12.	Niedomice	-	1912	Istnieje w 2023 r.
13.	Odporyszów	1596	(ok. 1850) 1874	Istnieje w 2023 r.
14.	Otfinów	1596	(1826) 1845	Istnieje w 2023 r.
15.	Pasieka Otfinowska	-	1908
16.	Pierszyce	-	Do Otfinowa
17.	Podlesie Dębowe	-	Do Żabna
18.	Siedliszowice	-	1888	Niepubliczna, istnieje w 2023 r.
19.	Sieradza	-	(Ok. 1850) filialna 1862	Istnieje w 2023 r.
20.	Żabno	1596	(Ok. 1850) 1874	Istnieje w 2023 r.

Źródło: Opracowanie własne M. Czosnyka

 

 

Tabela 3. Szkoły trywialne w tarnowskim powiecie szkolnym w 1865 r.

Lp.	Miejscowość	Rok założenia	Patron	Nauczyciele	Ilość uczniów
1.	Brzozowa	1863	pleban i gmina	Paweł Mączyński	217 + 150
2.	Burzyn	1852	monarcha	Stefan Woliński	70
3.	Gromnik (szkoła parafialna)	1863	pleban i gmina	Hermenegild Gabryelski	68
4.	Łęg	1862 (1864)	pleban	Jan Kuk	92 + 71
5.	Piotrkowice	1853	monarcha	Feliks Zalasiński	62 + 42
6.	Pleśna	1848	pleban i gmina	Wincenty Czapliński	36
7.	Poręba Radlna	1859	pleban i gmina	Wojciech Klocek	98 + 20
8.	Ryglice	1840	dziedzic i pleban	Jan Konopiński	100 + 150
9.	Siemiechów	1852	pleban i gmina	Jan Przybyszowski	90 + 32
10.	Tuchów	1817	monarcha i miasto	Ignacy Miętus, Jan Cycoń, Walentyna Leonardyna	155 + 45
11.	Wierzchosławice	1858	pleban	Ignacy Katyński	142 + 34
12.	Zbylitowska Góra	1856	pleban i gmina	Antoni Rzeszódko	90 + 25

 

Źródło: Opracowanie własne M. Czosnyka

 

 

 

 

 

 

 

W okresie autonomii galicyjskiej.

 

 

Nasza Szkoła ma już 160 lat. Wpisały się w nią liczne pokolenia uczniów i nauczycieli. Pozostały po nich świadectwa, arkusze ocen, wpisy do kronik, fotografie....

 

Historia szkoły sięga 1862 roku, kiedy to właściciel wsi – nazywanej wówczas Łęgiem ad Partyń - Antoni Aleksander Dobrzyński darował na potrzeby mającej powstać szkoły trywialnej drewniany, pokryty słomianym dachem budynek wraz z przyległościami i niewielkim obszarem gruntu. Utrzymania budynku, zapewnienia sprzętów szkolnych i pensji dla nauczyciela zobowiązali się na wieczne czasy włodarze gminy. W budynku szkoły znajdowała się zaledwie jedna izba szkolna oraz niewielkie mieszkanie dla nauczyciela. Codzienne zajęcia lekcyjne rozpoczęły się w dwa lata później - w roku 1864. Pierwszym nauczycielem był Jan Kuk, który pracował w Łęgu do roku 1872. Jednoklasowa szkoła w Łęgu liczyła w pierwszych latach swego istnienia ok. 70 uczniów. Zgodnie z ówczesnym obowiązkiem szkolnym uczęszczały do niej na naukę codzienną dzieci od 6 do 12 roku życia. Wprowadzono również zalecone tzw. kursy dopełniające, obejmujące młodzież 12-14 letnią, prowadzone w każdą niedzielę, jednak uczęszczali na nie tylko nieliczni absolwenci szkoły trywialnej.

W 1873 roku, Rada Szkolna Krajowa uznała szkołę w Łęgu za etatową i nakazała gminie wraz z obszarem dworskim wspólne jej utrzymanie. Przybory szkolne dostarczała c.k. Rada Szkolna Okręgowa z funduszu okręgowego, zaś uposażenie nauczyciela pokrywała w większości gmina przy niewielkiej dopłacie obszaru dworskiego.

U schyłku XIX wieku przeprowadzono reformę szkolnictwa ludowego w Galicji. Zgodnie z ustawą krajowa z 1885 roku o zakładaniu i urządzeniu szkół ludowych i obowiązku szkolnym, szkoły miały podawać „wiadomości ludziom wszelkiego stanu najpotrzebniejsze, urządzone tak, aby dzieci z nauki czerpały oświecenie o zasadach religijnych i moralnych oraz obowiązkach obywatelskich, tudzież o zasadach i warunkach zawodu, jakiemu się według okoliczności, miejsca i stanu prawdopodobnie poświęcą”. Szkolnictwo miało, więc spełniać zamiast celów ogólnokształcących zadania wychowawczo- praktyczne. Szkoła w Łęgu ad Partyń została zakwalifikowana, jako tzw. pospolita szkoła ludowa jednoklasowa o jednym nauczycielu. Nauczyciel stał się urzędnikiem państwowym. Musiał być oddany i posłuszny jego Apostolskiej Mości Franciszkowi Józefowi Pierwszemu. Ustawa nie zapewniała jednak nauczycielowi należytych warunków materialnych.

W 1893roku zostały ogłoszone nowe programy dzielące szkolnictwo wiejskie na szkoły: jedno, dwu, trzy i czteroklasowe. Dzieci wiejskie miały być wychowywane w atmosferze posłuszeństwa i akceptacji panujących stosunków społecznych. Program ich edukacji miał czynić z nich ludzi dobrze pracujących na własnym skrawku ziemi lub na ziemi dziedzica. Szkoła w Łęgu spełniała te zalecenia programowe oraz organizowała obchody świat państwowych. Szczególnie uroczyście obchodzono imieniny najjaśniejszego pana i jego najbliższej rodziny oraz kolejne rocznice wstąpienia na tron. Cała społeczność szkolna uczestniczyła wówczas w nabożeństwach odbywających się w kościele parafialnym w Jurkowie, po czym nauczyciel wraz z dziećmi przechodził do szkoły, gdzie organizowano tzw. popis (akademię) szkolnej dziatwy, na który zapraszano lokalną społeczność. Dni te były wolne od nauki szkolnej.

Darowany przez właściciela wsi budynek szkolny został w roku 1882 całkowicie zniszczony w wyniku uderzenia pioruna. Natychmiast podjęto decyzje o budowie nowego obiektu szkolnego. Prace budowlane rozpoczęto jednak dopiero w 1885 roku. Przeprowadzono je nad wyraz sprawnie: poświęcenie kamienia węgielnego pod nowy budynek miało miejsce 27 kwietnia zaś naukę w nowej siedzibie rozpoczęto 29 listopada tegoż roku. Nie posiadamy informacji gdzie kontynuowano naukę, której nie przerwano po spaleniu się dotychczasowej siedziby szkoły. Okolicę nowej szkoły nazwano „Zaszkolem”. Nazwa ta jest używana do dzisiaj pomimo późniejszego przeniesienia szkoły do nowego budynku.

Po przeniesieniu pierwszego nauczyciela Jana Kuka do nowej placówki, kolejnymi nauczycielami i zarazem kierownikami jednoklasowej szkoły w Łęgu byli:

Jan Michniewski (1872-1878)

Wacław Winkler ( 1878-1883)

Władysław Gadowski ( 1882-1830)

Augustyn Połomski (1883-1885)

Adolf Hollender (praktykant 1883-1884)

Michał Kronenberg ( 1885-1890 oraz ponownie na krótko, w 1892r.)

Maria Stec ( zastępca nauczyciela na okres 1,5 miesiąca, w 1890r.)

Jan Wertz (1890-1891)

Ignacy Marczyk (1891-1893)

Jan Dusza (1893-1900)

Jan Żmuda ( nauczyciel prowizoryczny na okres 2 miesięcy w 1890r.)

Katarzyna Kaliszówna (1890-1891)

Tomasz Wójcikiewicz (1891-1909)

Wilhelmina Wójcikiewicz ( 1891-1909)

Celina Budzynowska

Stefania Sulczewska

Stanowisko kierownika było obsadzane w drodze konkursu. Na czas jego przeprowadzenia po odejściu lub odwołaniu dotychczasowego kierownika Rada Szkolna mianowała nauczyciela tymczasowego.

W latach 1909-1911 szkoła w Łęgu miała status szkoły jednoklasowej podzielonej. Wynikał on z przepisu zalecającego utworzenie dwóch oddziałów, po przekroczeniu liczby 80 uczniów, gdy miejscowe stosunki nie pozwalały na przekształcenie szkoły w szkołę dwuklasową. Oddział pierwszy obejmował dwie grupy uczniów w pierwszym i w drugim roku nauki, natomiast oddział drugi również dwie grupy uczniów, z których pierwsza obejmowała dzieci w trzecim i czwartym, a druga w piątym i szóstym roku obowiązkowej nauki szkolnej. W tym okresie pojawił się w szkole drugi nauczyciel, tzw. zastępca nauczyciela. Pierwszym drugim nauczycielem zatrudnionym w szkole była Helena Marczuk, tymczasowa nauczycielka w okresie kierowania szkołą przez S.Sulczewską). W 1910 roku nowym kierownikiem szkoły został Ignacy Banaś. Szkołą kierował do 1931 roku, jest postacią szczególnie zasłużoną dla jej rozwoju. W 1911 roku, szkoła została przemianowana na dwuklasową. I. Banaś pozostał na stanowisku kierownika, zaś S.Sulczewska została mianowana stałą nauczycielką szkoły. W okresie kierownictwa I. Banasia w szkole pracowali, jako drugi nauczyciel do wybuchu I wojny światowej: S. Sulczewska i Józef Kapturkiewicz.

Pierwszym szkolnym katechetą był ks. Proboszcz z Jurkowa Józef Czernecki. Stanowisko katechety zajmowali następnie:

ks. Jan Sępek (do 20 stycznia 1912r.),

Ks. Władysław Garlik (1912 r.),

ks. Jan Zachara.

Szkoła była często wizytowana przez inspektorów Rady Szkolnej Miejscowej, zyskując raczej dobre opinie wizytujących. Na uwagę zasługiwały pozytywne wyniki egzaminów przeprowadzanych w obecności członków tejże rady oraz Rady Gminnej. Niekiedy goszczono również przedstawicieli Rady Szkolnej Okręgowej.

Ważną data w historii szkoły było założenie w 1889 roku niewielkiej czytelni – powstałej staraniem Tarnowskiego Towarzystwa Oświaty Ludowej. Księgozbiór pochodzący głownie z darowizn stal się zaczątkiem biblioteki szkolnej.

 

 

W latach I wojny światowej.

 

 

Rok szkolny 1914/1915 rozpoczął się w Łęgu jak zwykle dnia 1 września, nabożeństwem w kościele w Jurkowie. Wobec dużej liczby uczniów szkoła uzyskała zgodę Rady Szkolnej Krajowej na utworzenie dodatkowej klasy, która znalazła pomieszczenie w niewielkim budynku, na tzw. Górnym Łęgu. Zajęcia w tym budynku prowadził tymczasowy nauczyciel Józef Kapturkiewicz, zastępujący stałą nauczycielkę S. Sulczewską, przebywającą na urlopie zdrowotnym. Działania wojenne przerwały jednak dopiero, co rozpoczętą naukę we wszystkich szkołach w Tarnowskiem. Na mocy rozporządzenia Rady Szkolnej Krajowej zajęcia szkolne w Łęgu wstrzymano od dnia 22 września do 11 października włącznie. O prowadzeniu zajęć nie mogło być mowy, gdyż wojsko austriackie zajęło wieś, w tym budynki szkolne przeznaczając je na kwatery dla wojska. Naukę w szkole rozpoczęto z opóźnieniem dopiero 22 października. Przerwano ją ponownie już 7 listopada, co spowodowane było postępami wojsk rosyjskich. Frekwencja uczniów w tym czasie była bardzo słaba, gdyż rodzice przerażeni wojną nie posyłali dzieci do szkoły. Obawy miejscowej ludności znacznie wzrosły po wycofaniu się Austriaków za Dunajec i spaleniu w wyniku rosyjskiego ostrzału artyleryjskiego kościoła parafialnego w Jurkowie. Władze nakazały mieszkańcom Łęgu wycofać się za linię Dunajca.

Pierwsze patrole rosyjskie pojawiły się w Łęgu już 11 listopada. Za nimi, w dwa dni później nadciągnęło wojsko rosyjskie, które pozostało w Łęgu do 4 maja 1915 roku. Oficerowie rosyjscy zamieszkali w szkole. Dzięki odwadze stale przebywających w budynku kierownika szkoły I. Banasia oraz nauczyciela J. Kapturkiewicza, nie ucierpiał on wiele w przeciwieństwie do innych kwater wojsk rosyjskich. Budynek niedawno utworzonej klasy dodatkowej na tzw. Górnym Łęgu został natomiast rozebrany i spalony przez wojsko.

Po wycofaniu się Rosjan, tereny zachodniej części Galicji wróciły pod panowanie austriackie, a władze szkolne energicznie przystąpiły do reaktywowania działalności szkół. Szkoła w Łęgu wznowiła działalność zgodnie z zaleceniem władz szkolnych 1 września 1915 roku.  W grudniu tegoż roku społeczność szkolna boleśnie przeżyła wiadomość o śmierci na froncie wschodnim J. Kapturkiewicza, który po ustąpieniu Rosjan wstąpił do wojska.

W następnych latach, aż do odzyskania niepodległości system organizacyjny szkoły nie uległ zmianie. Przekazywane wiadomości mogły jednak zawierać więcej momentów patriotycznych. Nauczyciele przygotowywali dzieci na nadejście nowej epoki dla narodu polskiego. Oprócz I. Banasia i S. Sulczewskiej w szkole pracowała przejściowo tymczasowa nauczycielka Aleksandra Wołczynek (1917r.).

 

 

W Niepodległej Polsce.

 

 

W pierwszych latach niepodległości szkolnictwo byłego zaboru austriackiego opierało się na podstawach organizacyjno programowych ustalonych w czasach galicyjskich. Przebudowa systemu szkolnego przebiegała stopniowo, napotykając na szereg trudności. Brakowało pieniędzy, podręczników, pomocy naukowych.

Z tymi problemami borykała się również szkoła w Łęgu ad Partyń. Rok szkolny 1918/1919 zaczął sięz opóźnieniem z powodu panującej czerwonki, potem trzeba było zamknąć szkołę z powodu braku opału. Ten ostatni problem powtarzał się również w latach następnych, powodując konieczność zawieszenia zajęć szkolnych. Te tzw. „akcje węglowe” ograniczały czas nauki i skracały rok szkolny nieraz o dwa miesiące. Gmina nie dysponowała odpowiednimi środkami na opal, a doraźna pomoc państwa nie mogła wpłynąć na radykalną zmianę tego stanu rzeczy.

Z opóźnieniem zaczął się również rok szkolny 1919/1920 z powodu kolejnej epidemii, zaś w miesiącach zimowych powrócił problem braku opału, powodując ponowną konieczność zamknięcia szkoły. Sytuacja ta miała również miejsce w kolejnym roku szkolnym 1920/1921. W latach następnych nie powracał już tak drastycznie brak środków finansowych na opalanie szkoły i wieś nie nawiedzały już większe epidemie chorób zakaźnych.

Mimo ogólnie trudnej sytuacji szkolnictwa, szkoła w Łęgu od pierwszych dni odrodzonej Polski stała się centrum życia kulturalnego i społecznego wsi. Nauczyciele wygłaszali odczyty, organizowali obchody świąt państwowych, razem z dziećmi wystawiali przedstawienia teatralne.

Poza osobą kierownika szkoły I. Banasia, skład nauczycielski ulegał częstym zmianom. W 1920 roku zmarła chorująca od lat na serce S. Sulczewska, zasłużony dla szkoły nauczyciel. Na jej miejsce Rada Szkolna Okręgowa skierowała Marię Drożdżówną - 1910, która pracowała tu do roku 1921. Na jej miejsce, po przeniesieniu jej do Tarnowa, skierowano Jadwigę Banaś.  W kolejnym roku szkolnym,  po przeniesieniu J. Banaś do szkoły w pobliskich Bobrownikach Wielkich, przez większość roku szkolnego, szkoła była pozbawiona drugiego nauczyciela. Dopierow kwietniu 1923 roku czynności nauczycielskie objęła czasowo Anna Trzpis. W roku następnym zatrudniono Marię Bartul. Zmiany dotyczyły również obsady stanowiska katechety. W latach 1918-1920 był nim ks. Franciszek Kwiecień, następnie ks. Wincenty Prokopek (1920-1923) wreszcie ks. Jan Wielgus.

Wzrost liczby dzieci uczęszczających do szkoły skłonił w 1925 roku Radę Szkolną Powiatową do zatrudnienia na stałe trzeciej siły nauczycielskiej w osobie Marii Krogulskiej. W roku szkolnym 1926/1927 mianowano nową nauczycielkę Helenę Sowę, jako trzecią. Kolejny rok szkolny przyniósł tym razem konieczność zastępstwa za przebywającego na półrocznym urlopie dla poratowania zdrowia I. Banasia. Jego obowiązki objęła czasowo Janina Pasiut. W tym samym roku szkolnym Rada Szkolna Powiatowa przeniosła na nową placówkę M. Bartul, zaś na jej miejsce powołano czasowo Marię Banaś, by w następnym roku szkolnym po przeniesieniu jej do Tarnowa, zatrudnić nauczycielkę tymczasową Janinę Niedzielską.W tym samym roku szkolnym zwiększono ponadto obsadę nauczycielską w Łęgu o kolejną nauczycielkę tymczasową Annę Czapkiewicz.Obydwie panie pracowały w Łęgu przez wiele lat i zasłużyły się dla rozwoju szkoły.

W 1928 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie dokonało nowego ustalenia stopnia organizacyjnego szkoły w Łęgu. Szkoła została przemianowana na trzyklasową Szkołę Powszechną.

W lipcu1929 roku szkoła ponownie w swojej historii ucierpiała z powodu uderzenia pioruna. Kronika szkolna zawiera zapis, mówiący o całkowitym spaleniu się budynku szkolnego, brak w niej jednak dalszych informacji o odbudowie szkoły. Rok szkolny 1929/1930 przebiegał bez zakłóceń.

W 1931 odszedł na zasłużoną emeryturę długoletni kierownik szkoły I. Banaś, obowiązki tymczasowego kierownika objęła A. Czapkiewicz. Skład grona nauczycielskiego zasilił w tym roku szkolnym Roman Rózicki.

Reforma szkolna z 1932 roku przyniosła zasadnicze zmiany organizacyjne i programowe. Dzieliła ona szkołę powszechną na trzy stopnie organizacyjne i trzy stopnie programowe. Za podstawę nowego ustroju przyjęto 7- klasową szkołę powszechną. Do jej zorganizowania niezbędna była minimalna liczba 211 uczniów. Była to tzw. szkoła III stopnia. Poniżej 210 uczniów tworzono szkoły II stopnia, a wiec szkoły 6- klasowe. Szkoły I stopnia o jednym lub dwóch nauczycielach organizowano w miejscowościach liczących poniżej 120 dzieci. Na wsi przeważały szkoły pierwszego stopnia. Ich uczniowie uczyli się również 7 lat, ale nauka w klasie trzeciej trwała dwa lata, zaś w klasie czwartej trzy lata. Nauczyciel był zobowiązany do przepracowania 30 godzin tygodniowo.

Dekretem Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego od dnia 1 września 1932 roku kierownikiem szkoły został mianowany Paweł Kluza. Nowy kierownik zyskał szybko sympatię nauczycieli, uczniów i rodziców. Po objęciu stanowiska podjął on starania o uporządkowanie budynku szkolnego i terenu należącego do szkoły. Urządzono na nowo ogród i sad przy szkole. Szkoła kładła nacisk zarówno na naukę jak i wychowanie uczniów. Od 1932 roku do planu pracy szkoły włączono wychowanie obywatelskie. Szczególnie dbano o kształtowanie poczucia świadomości narodowej i państwowej, odpowiedzialności za swe czyny oraz karność wewnętrzną. Nauczyciele przygotowywali uczniów do życia w społeczeństwie. Temu celowi służyło utworzenie gminy szkolnej posiadającej własny sąd orzekający o winie i karach za wykroczenia rówieśników. Grono nauczycielskie często organizowało konferencje, na których dzielono się spostrzeżeniami dla owocniejszej pracy. Przy szkole założono sklepik uczniowski, tworzono niemal od podstaw bibliotekę szkolną. Na zakup książek przeznaczano pieniądze uzyskane z rabatów przy zakupie podręczników i pomocy szkolnych, drobnych opłat za wypożyczenie książek, dochodów z dowolnych składek na koniec roku szkolnego oraz datków uzyskanych podczas przedstawień wystawianych przez uczniów. Na początku roku szkolnego 1932/ 1933 biblioteka liczyła zaledwie 20 książek, dzięki zakupom liczba ta pod koniec roku szkolnego została podwojona.  Rada Szkolna Miejscowa zaprenumerowała dla niej „Płomyk” i „Płomyczek”. Sama szkoła zaprenumerowała natomiast czasopismo „Ilustracja Szkolna”.

Grono nauczycielskie interesowało się życiem mieszkańców wsi, dla nawiązania stałego kontaktu z domem ucznia często organizowano zebrania rodzicielskie, na imprezy szkolne zapraszano rodziców.

Nauczyciele dokształcali się na różnego rodzaju kursach przeprowadzanych w szkole ćwiczeń Seminarium Nauczycielskiego, podejmowali samokształcenie, uczestniczyli w konferencjach rejonowych. Bardzo uroczyście obchodzono święta narodowe i kościelne, kolejne rocznice o charakterze państwowym. Organizowano akademie3 - majowe połączone z pochodem dzieci, nauczycieli i rodziców, akademie rocznicowe powstań narodowych, odsieczy Wiednia, kolejne rocznice odzyskania niepodległości. W rocznice „Cudu nad Wisłą” dzieci przedstawiały krótkie przedstawienia teatralne,w święto patrona dzieci szkolnych św. Jana Kantego oraz św. Stanisława Kostki odbywały się tzw. poranki lub popisy uczniów. Uroczyście obchodzono imieniny J.Piłsudskiego i I.Mościckiego. Wszelkie uroczystości szkolne były poprzedzone nabożeństwami w kościele parafialnym w Jurkowie. W ich organizację włączały się działające w szkole organizacje uczniowskie, a z ramienia wsi straż ogniowa i czasem dwór Zborowskich w Partyniu.

W szkole działały różne organizacje: Związek Strzelecki, Koło Młodzieży, Towarzystwo Przyjaciół Zwierząt, Gromada Zuchów, Samorząd Uczniowski i kółko artystyczne. W 1937 roku przy szkole utworzono Koło Byłych Wychowanków. Prężnie działało istniejące przy szkole Towarzystwo Popierania Budowy Szkół Powszechnych. Dzięki organizowanym przez nauczycieli i uczniów kwestom Szkoła odprowadzała do jego centrali dość znaczne środki finansowe. Zostało to docenione poprzez przekazanie szkole w 1936 roku przyborów szkolnych i pomocy naukowych.Dzieci należące do towarzystwa posiadały legitymacje członkowskie. Corocznie szkoła brała aktywny udział w obchodach Tygodnia Szkoły Powszechnej. Dzieci włączano również w różnego rodzaju zbiorki pieniędzy np. na szkoły polskie w Gdańsku, czy zorganizowanie kolonii letnich dla ubogich dzieci, na dzieci polskie poza granicami II Rzeczypospolitej itp. Uczniowie byli włączani do prac na terenie wsi np. uczestnicząc w tzw. akcjach tępienia chwastów na „polach niczyich”.Niemal każdego roku organizowano wycieczki szkolne. Dzieci zwiedziły Tarnów, wraz z Mościcami, Niedomice, lasy sieradzkie.

W obsadzie nauczycielskiej szkoły w latach trzydziestych nie było poza osobą kierownika zmian. Miały one miejsce jedynie na stanowisku katechety szkolnego. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych był nim ks. Dominik Litwiński  i ks. Roman Mizera.

W 1934 roku wieś dotknęła klęska powodzi, jednak szkoła, jako położona wyżej nie poniosła szkód. Kierownik P. Kluza działał ofiarnie w Gromadzkim Komitecie Niesienia Pomocy Powodzianom.

 

 

W czasie II wojny światowej.

 

 

Pierwsze patrole niemieckie przejechały przez Łęg 8 września 1939 roku. Nauka szkolna rozpoczęła się dopiero 19 września Frekwencja uczniów była bardzo niska. Szkoła borykała się z trudnościami finansowymi. Z powodu braku opału była kilkakrotnie zamykana. W grudniu tegoż roku władze niemieckie zarządziły usuniecie ze szkół napisów, emblematów, obrazów, podręczników do języka polskiego, geografii ojczystej i historii Polski. Kierownik szkoły P. Kluza był zmuszony do wykonania zarządzenia i złożenia zakazanych przedmiotów w Urzędzie Gminy w Klikowej. Języka polskiego uczono z dotychczasowych podręczników do przyrody. Rok szkolny zakończono nie rozdając świadectw szkolnych wobec braku blankietów, te z czasów II Rzeczypospolitej były zakazane, zaś nowych nie było. Wobec tego poprzestano na odczytaniu klasyfikacji.

W roku szkolnym 1940/1941 rozporządzeniem władz niemieckich usunięto ze szkoły podręczniki dla klas starszych a w ich miejsce wprowadzono ilustrowane czasopismo dla dzieci Ster. Szkoły miały realizować znacznie zubożony program nauczania. Usunięto z programów wszelkie treści patriotyczne i narodowe, przy czym wprowadzony w miejsce podręczników miesięcznik „Ster” propagował ideologię hitlerowską i posłuszeństwo wobec Niemców. Nauczyciele podjęli jednak walkę o uchronienie od zagłady kultury narodowej oraz dzieci przed wynarodowieniem, które przyniosła okupacja. Tak naprawdę w Łęgu realizowano przedwojenny program nauczania, nie rezygnując z patriotycznych treści nawet w warunkach rosnącego terroru okupanta. Praktykowano też indywidualne nauczanie lub w kompletach kilkuosobowych. Tajnym nauczaniem objęto przedmioty zakazane przez okupanta. I w tym roku szkolnym frekwencja uczniów nie była wysoka. Szkoła nadal odczuwała braki finansowe. Wobec braku opału trzeba było podczas mrozów zawiesić lekcje na dwa miesiące. Wiosną władze niemieckie nakazały szkole zbierać zioła lecznicze. Akcję podjęli nauczyciele i uczniowie. W tym roku szkolnym nastąpiła ponowna zmiana na stanowisku katechety –religii nauczał ks. Kazimierz Soja.

Wobec wzrostu liczby dzieci zapisanych do szkoły, począwszy od 1 września 1941 roku zarządzeniem władz Szkoła Powszechna w Łęgu ad Partyń została przemianowana na szkołę czteroklasową. W tym roku w szkole uczyło się 271 uczniów. Czwarta salę lekcyjna wynajęto w budynku gromadzkim, odległym o ok. 1 km. od głównego budynku szkoły. Do pracy w szkole została [przydzielona nowa nauczycielka Helena Hawryluk.Z powodu dużej liczby dzieci utworzono w tym roku szkolnym dwa oddziały klas pierwszych. Począwszy od tegoż roku szkolnego zgodnie z rozporządzeniem władz niemieckich godziny lekcyjne zostały wydłużone do 50 minut.

Zimą szkoła, podobnie jak inne w gminie Klikowa była nieczynna z powodu epidemii tyfusu plamistego.

Wiosną 1942 roku pojawiło się kolejne zarządzenie okupanta mające doprowadzić do wynarodowienia polskich dzieci: zakazano  używać podręczników w klasach młodszych, poza nowo wprowadzonym podręcznikiem do rachunków. Miejsce pozostałych podręczników zajął „Mały Ster”.

W nowym roku szkolnym 1942/43 znowu nastąpiła zmiana na stanowisku katechety szkolnego. Religii nauczał ks. Franciszek Zelek.

W dniu 1 maja 1943 roku dotychczasowy kierownik szkoły Paweł Kluza na polecenie okupacyjnych władz szkolnych został zmuszony do przejścia na emeryturę. Czasowo obowiązki kierownika szkoły powierzono jego żonie Annie Czapkiewicz – Kluzowej.

Od nowego roku szkolnego 1943/1944 kierownikiem szkoły władze mianowały Zygmunta Wójcickiego. W szkole pracowali pozostali nauczyciele: A.Kluzowa, J. Niedzielska- Hajdzicka i ks. F.Zelek. Nowy kierownik dbał o realizacje programów szkolnych zgodnie z zarządzeniami władz niemieckich. Zwiększył liczbę godzin zajęć praktycznych i przyrody. Geografii Generalnego Gubernatorstwa uczyli się jedynie uczniowie ostatniego rocznika.

Latem 1944 roku Niemcy zaczęli urządzać w Łęgu łapanki ludności do kopania rowów. Zbliżał się front. Przy wałach pracowali również starsi uczniowie. Nowy rok szkolny nie mógł rozpocząć się o zwykłym czasie. Nauka została podjęta dopiero 16 października 1944roku. Odbywała się w trudnych warunkach, gdyż wojsko niemieckie zajęło największą klasę szkolną oraz mieszkanie kierownika szkoły. Na podwórku szkolnym stały niemieckie samochody wojskowe. Do szkoły uczęszczały jedynie młodsze dzieci, starsze zmuszono do kopania okopów. Wojsko niemieckie kwaterowało już w całej wsi. Na niebie pojawiały się sowieckie myśliwce. 15 stycznia Niemcy wycofali się z Łęgu. Wraz z nimi opuścił szkołę kierownik Z.Wójcicki, który okazał się osobą współpracującą z okupantem tzw. volksdeutschem. Przejście frontu spowodowało zamknięcie szkoły. Przez wieś przeszła Armia Czerwona. Dopiero po powrocie poprzedniego kierownika szkoły Pawła Kluzy 1 lutego 1945 roku szkoła wznowiła lekcje.

 

 

Okres powojenny.

 

 

W pierwszych latach po wyzwoleniu szkoła w Łęgu pracowała w trudnych warunkach. Brakowało podręczników szkolnych, pieniędzy na pomoce naukowe, na opalanie szkoły. Organizację szkoły oparto o system szkolny obowiązujący przed 1 września 1939 roku.    W roku szkolnym 1945/46 do szkoły uczęszczało 308 uczniów. Wobec braku podręczników języka polskiego uczono w oparciu o wydawane przez Inspektorat Szkolny w Bochni skrypt „Czytajmy”. W klasach młodszych wykorzystywano ukazujący się od maja 1945roku „Świerszczyk’.

Dekret o organizacji szkolnictwa z listopada 1946 roku zniósł trójstopniową szkołę powszechną, wprowadzając jednolitą szkołę powszechną.W Łęgu w roku szkolnym 1946/1947 oraz 1947/1948 funkcjonowała szkoła powszechna ośmioklasowa. Była to tzw. szkoła zbiorcza, do której w klasach VII i VIII uczęszczała młodzież nie tylko ze szkoły macierzystej, ale i z pobliskich szkół. Ponieważ budynek szkolny nie mógł pomieścić nowych oddziałów, starsze klasy znalazły pomieszczenie w pałacu Zborowskich w Partyniu. Skład grona nauczycielskiego uległ całkowitej zmianie. Władze szkolne przeniosły długoletnie nauczycielki A.Kluzową, J. Hajdzicką i H. Hawryluk na nowe placówki. W 1949 roku na emeryturę przeszedł P. Kluza. W szkole pojawili się nowi nauczyciele: Mieczysław Szumny – kierownik szkoły, Władysław Czop, Jan Onak, Teresa Kaczkowska i Teresa Stec. Poza kierownikiem nie związali się oni na dłużej z Łęgiem.

Szkoła zacieśniała współprace z środowiskiem ucznia, nauczyciele prowadzili kursy dla analfabetów, organizowali tzw. zespoły czytelnicze dla kończących takie kursy osób, wygłaszali odczyty i prelekcje.

Od roku szkolnego 1948/1949 szkoła w Łęgu była 7-klasową szkołą powszechną. W tym roku szkolnym uczyło się w niej 252 dzieci. Tej liczby uczniów nie mógł pomieścić stary budynek szkolny, dlatego szkoła wynajmowała osobny budynek, w którym uczyły się klasy młodsze. W szkole działała biblioteka, którą systematycznie wzbogacano o nowe książki. W 1949 roku uruchomiono świetlicę szkolną. W tym czasie prężnie rozwijała się również istniejąca od 1946 roku Spółdzielnia uczniowska, przeznaczająca swoje dochody na zakup pomocy szkolnych i odbudowę Warszawy. Szkolne koło PCK ze składek członkowskich zaopatrywało szkołę w środki czystości, prowadziło kursy pierwszej pomocy, kursy sanitarne oraz prowadziło pracę społeczna na terenie wsi. Przy szkole działała również Szkolna Kasa Oszczędności. Jej członkowie zdobywali fundusze przez zbieranie makulatury, złomu i ziół. Urządzali też pogadanki dla rówieśników na tematy związane z oszczędzaniem oraz szanowaniem mienia szkoły.

Uczniowie należeli do licznych organizacji młodzieżowych działających przy szkole również w latach następnych. Były to: Szkolny Komitet Obrońców Pokoju, Drużyna Harcerska, Gromada Zuchów, Towarzystwo Przyjaciół Żołnierza, Towarzystwo Przyjaźni Polsko – Radzieckiej. Działał samorząd szkolny i kółka samokształceniowe.

Praca szkoły w latach 50 – tych była prowadzona pod hasłem walki o pokój i wykonanie planu gospodarczego państwa. Organizowano uroczyste obchody oficjalnych świąt państwowych.

Rozwijająca się szkoła borykała się z coraz poważniejszymi trudnościami lokalowymi. Na zebraniu wiejskim w dniu 15 grudnia 1958 roku mieszkańcy podjęli decyzję o budowie nowej szkoły –pomnika tysiąclecia państwa polskiego. Zdecydowano oddać pod budowę szkoły grunt gromadzki, część gruntu sprzedać na zakup materiałów budowlanych, opodatkować na cel budowy wszystkie rodziny oraz podjąć prace społeczną przy budowie nowej szkoły. Decyzje mieszkańców poparł Powiatowy Komitet Koordynacyjny Społecznego Funduszu Budowy Szkół w Tarnowie. Budowę prowadzono przy pomocy Niedomickich Zakładów Celulozy w Niedomicach. Wmurowanie aktu erekcyjnego nastąpiło 23 czerwca 1963 roku. Zapisano w nim życzenie, aby budynek ten stał się dla dzieci źródłem wiedzy, zawsze rozbrzmiewał śmiechem, gwarem, radością, by uczniowie wyrastali na dobrych i uczciwych obywateli ceniących pracę swoich przodków.

Przekazanie do użytku szkoły nastąpiło 25 października 1964 roku. Gmach szkolny został ufundowany ze składek społecznych powiatu tarnowskiego przy wielkim udziale mieszkańców Łęgu Tarnowskiego. W tym czasie szkoła nosiła imię Aleksandra Zawadzkiego. W latach następnych szkoła rozwijała się szybko, przybywało dzieci

i uczących je nauczycieli. Budynek okazał się za ciasny na potrzeby szkoły już pod koniec lat 60 –tych. Po kolejnej reformie szkolnej, od 1966 roku szkoła w Łęgu stała się szkołą 8 – klasową.

W roku szkolnym 1973/1974 do szkoły uczęszczało 437 uczniów. Szkoła posiadała 16 oddziałów.

W 1988 roku dotychczasowy obwód szkoły został podzielony na dwa odrębne obwody szkolne w związku z oddaniem do użytku wyremontowanego na potrzeby szkoły pałacu Zborowskich w Partyniu. Utworzono dwie szkoły podstawowe w Łęgu Tarnowskim. Nastąpił podział grona nauczycielskiego. Nasza szkoła nazywała się odtąd Szkołą Podstawową Nr 1 w Łęgu Tarnowskim.

 

 

Nowy etap w historii szkoły.

 

 

Przemiany polityczne zapoczątkowane w 1989 roku rozpoczęły nowy etap w historii szkoły. Dyrektorem szkoły został Bogusław Świątek. Pojawili się nowi nauczyciele. Po wielu latach izolacji od systemu oświatowego wróciła do szkoły nauka religii, jako przedmiotu nauczania. W salkach lekcyjnych pojawiły się krzyże, w szkolnych murach znów rozbrzmiewały słowa modlitwy odmawianej przez katechetów wraz z uczniami. Wychowawczy program szkoły został oparty na wartościach chrześcijańskich i narodowych.

Po ostatniej reformie oświaty, w 1999 roku utworzono Zespół Szkół w Łęgu Tarnowskim. W byłej Szkole Podstawowej Nr 2 znalazło siedzibę gimnazjum. Siedzibą Zespołu był pałac Zborowskich w Partyniu. Rozdzielenie powołanego na dwa lata Zespołu nastąpiło w 2001 roku.Od 1 września tegoż roku powstała Szkoła Podstawowa w Łęgu Tarnowskim. W drodze konkursu jej dyrektorem został pan Bogusław Świątek.

W szkole naszej pracuje dobrze przygotowana kadra. Dbamy o wszechstronny rozwój wychowanków. Nasi uczniowie zdobywają wysokie lokaty w konkursach przedmiotowych i rozgrywkach sportowych. Uczestniczą w zajęciach kółek zainteresowań. Aktywnie działa Samorząd Uczniowski.

Plebiscyt na Patrona Szkoły odbył się w 2001 roku. Wzięli w nim udział rodzice, uczniowie i nauczyciele. Cała społeczność opowiedziała się za wyborem Ojca Świętego na Patrona Szkoły.

Do uroczystości nadania Szkole im imienia Jana Pawła II przygotowywaliśmy się dwa lata. Odbywały się liczne konkursy poświęcone temu Wielkiemu Polakowi, zwiedziliśmy miejsca związane z Jego Osobą, odbywały się poranki i akademie z okazji urodzin naszego przyszłego patrona. Nasi uczniowie napisali listy do Ojca Świętego.

Nasz  patron zdobywa miliony ludzkich serc. Za jego przykładem kolejne pokolenia uczniów i nauczycieli będą tworzyć dalszą chwalebną historię Naszej Szkoły. Wyposażamy uczniów nie tylko w wiedzę, ale chcemy także promować wartości uosabiane przez Jana Pawła II w życiu osobistym, szkolnym i propagować je w społeczeństwie.

W 2003 roku Szkoła została gruntownie odnowiona. Wykonana została m.in. nowa elewacja, dobudowano na piętrze dwie przestronne sale, w których znalazły miejsce pracownia komputerowa i biblioteka szkolna.